Κατά τη μετάβαση των γερμανικών τουριστικών ΜΜΕ προς πιο πράσινες πρακτικές, αντιμετωπίζουμε διάφορες προκλήσεις και κενά. Πρώτον, εξακολουθεί να επικρατεί έλλειψη κατανόησης όσον αφορά τις έννοιες της αειφορίας και τα συστήματα πιστοποίησης μεταξύ των ΜΜΕ του τουριστικού τομέα. Η πληθώρα των συστημάτων πιστοποίησης αειφορίας αποτελεί πρόκληση για τις ΜΜΕ, με αποτέλεσμα να απαιτείται βοήθεια για την επιλογή της καταλληλότερης επιλογής. Αυτό τις εμποδίζει να εφαρμόσουν ολοκληρωμένες πρωτοβουλίες βιωσιμότητας και να αποκτήσουν αναγνωρισμένες πιστοποιήσεις, κρίσιμες για την αξιοπιστία και την ανταγωνιστικότητα. Οι προκλήσεις σχετίζονται περαιτέρω με τον γραφειοκρατικό φόρτο, την περιορισμένη ικανότητα (χρήματα και άτομα) και τους χρονικούς περιορισμούς, που ενισχύονται από την ανάγκη για εξωτερική εμπειρογνωμοσύνη και εξειδικευμένες γνώσεις. Επιπλέον, οι ΜΜΕ συχνά αντιμετωπίζουν δυσκολίες στο να λάβουν τις σωστές πληροφορίες σχετικά με τη νεοεισαχθείσα νομοθεσία της ΕΕ ή την εθνική νομοθεσία που σχετίζεται με την πράσινη μετάβαση, γεγονός που οδηγεί σε αβεβαιότητα και μη συμμόρφωση. Καθώς η νομοθεσία συχνά δεν έχει εφαρμογή σε μια τόσο μικρή εταιρεία, το ενδιαφέρον είναι χαμηλό.

Πολλοί δεν διαθέτουν συγκεκριμένη στρατηγική βιωσιμότητας, ιδίως οι πολύ μικρές επιχειρήσεις, οι οποίες επικεντρώνονται σε αποφάσεις με οικονομικά κριτήρια και αντιδρούν αντί να προβλέπουν. Επιπλέον, η μέτρηση του αντίκτυπου της βιωσιμότητας παραμένει μια πρόκληση λόγω της περιορισμένης ικανότητας και γνώσης σχετικά με τους κατάλληλους δείκτες αναφοράς.

Είναι ενδιαφέρον ότι η επικοινωνία των βιώσιμων πρωτοβουλιών στους πελάτες αποδεικνύεται επίσης πρόκληση, καθώς αυτοί μπορεί να θεωρούν ότι οι υπεύθυνες επιλογές προσφέρουν λιγότερη ποιότητα για (περισσότερα) χρήματα και, ως εκ τούτου, συχνά δεν είναι πρόθυμοι να πληρώσουν επιπλέον. Η (οικονομική) στήριξη από τις δημόσιες αρχές είναι απαραίτητη, ενώ οι συνεργασίες με τους δήμους και τις τουριστικές ενώσεις απαιτούν επίσης περαιτέρω επέκταση. Τελικά, οι συνεντεύξεις ανέδειξαν το εξής κενό: οι πιστοποιήσεις και οι βιώσιμες πρακτικές καθοδηγούνται κυρίως από τη ζήτηση της αγοράς και όχι από εσωτερικά κίνητρα.