Κατά την ανάπτυξη μιας έννοιας και κατευθυντήριων γραμμών για τη βιώσιμη τουριστική ανάπτυξη στη Ρηνανία-Παλατινάτο εντοπίστηκαν διάφορα εμπόδια και προκλήσεις. Πρώτα απ' όλα, η πανδημία ανέδειξε την ανάγκη για προσαρμοστικές στρατηγικές, οι οποίες συχνά υλοποιούνται μόνο όταν επηρεάζονται άμεσα, όπως παρατηρείται στις αντιδράσεις στην κλιματική αλλαγή και στις φυσικές καταστροφές (π.χ. πλημμύρα Ahrtal). Επίσης, η συλλογή δεδομένων καλής ποιότητας παραμένει εμπόδιο, περιορίζοντας τη δυνατότητα λήψης τεκμηριωμένων αποφάσεων. Επιπλέον, οι διαβουλεύσεις με τους ενδιαφερόμενους φορείς αποτέλεσαν ουσιαστικό μέρος, αλλά και πρόκληση λόγω των διαφορετικών συμφερόντων και προτεραιοτήτων που εμπλέκονται. Η συγκέντρωση των ενδιαφερομένων μερών, η απόκτηση γνώσεων και η προώθηση της συναίνεσης απαιτούν σημαντική προσπάθεια.

Σε γενικές γραμμές, ο συντονισμός μεταξύ των φορέων και των εταιρειών που ασχολούνται με τον τουρισμό είναι ζωτικής σημασίας, γεγονός που καθιστά αναγκαία την ύπαρξη ενός κεντρικού φορέα για την εποπτεία και την αποτελεσματική ενσωμάτωση των προσπαθειών. Κάποιες φορές, Μερικές φορές, η βιωσιμότητα δεν λαμβάνει τη σημασία που θα άξιζε μέσα στις οργανωτικές δομές. Δημιουργούνται κενά, όταν δεν ορίζονται ειδικοί ρόλοι.

Η εμπλοκή των ΜΜΕ είναι καθοριστικής σημασίας, καθώς διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στον τουρισμό, αλλά ενδέχεται να μην διαθέτουν επαρκείς πόρους ή να μην είναι ευαισθητοποιημένες. Η ενθάρρυνσή τους να συμμετάσχουν και να εμπλακούν σε αυτόν τον μετασχηματισμό δεν είναι πάντα εύκολη. Τέλος, οι στρατηγικές δεν πρέπει να παραμένουν θεωρητικές- θα πρέπει να προσφέρουν συγκεκριμένες συστάσεις για την εφαρμογή τους, ώστε να οδηγήσουν σε απτά αποτελέσματα.